Вам — наша ўдзячнасць і павага!

Частыя госці ў жыхаркі а/г Жылічы, ветэрана вайны Т.І.Уласенка — навучэнцы сельгаскаледжа і вучні сярэдняй школы. Юнакі і дзяўчаты ўважліва слухаюць успаміны Таццяны Іванаўны аб ваенных гадах, калі яна разам з маленькай дачушкай знаходзілася ў блакадным Ленінградзе. Шмат цяжкіх выпрабаванняў выпала на яе лёс, неаднойчы даводзілася глядзець смерці ў вочы. Ніколі не сатруцца з памяці жанчыны тыя жудасныя дні, калі даводзілася жыць і працаваць у холадзе, голадзе, пад пастаяннымі абстрэламі.

 Праз пэўны час дзіцячы садок, дзе Таццяна Іванаўна працавала выхавальнікам, быў эвакуіраваны на поўдзень краіны. Там яны прабылі да самай Перамогі.

 У той час у жыцці жанчыны адбыліся перамены: яна выйшла замуж. У хуткім часе муж атрымаў накіраванне на работу выкладчыкам у Жыліцкі сельгаскаледж, а Таццяна Іванаўна ўладкавалася ў школу, выкладала матэматыку.

 Вучні любілі настаўніцу за яе разуменне, дабрыню, пяшчоту, справядлівасць. Таму заўсёды імкнуліся пагутарыць з ёю на розныя тэмы, давяралі ёй свае тайны. І сёння, калі ўся краіна рыхтуецца да сустрэчы слаўнай даты Вялікай Перамогі, рабяты не пакідаюць Таццяну Іванаўну адну. Яны ганарацца тым, што побач з імі жыве сведка тых далёкіх жудасных падзей і ўдзячныя за яе ўспаміны.